Ik kom het veel tegen in de wijk. Mensen met andere culturen of gewoontes. Ik hou er van!
Niks fijner dat een kijken nemen in een andere keuken. Ik vind het altijd extreem leerzaam. Je leert andere gebruiken kennen. Ook zeker gebruiken waar je zelf wat van kan opsteken.
In mijn wijk heb ik een cliënt die ooit naar Nederland is verhuisd. Door haar dementie is ze haar kleine beetje Nederlandse taal wat ze beschikte verloren. Nu spreekt ze alleen nog haar moedertaal. Ook Engels kent zij niet. Dit werd vroeger niet zo geleerd als wij tegenwoordig.
Uit haar geboorteland komt om de zoveel maanden iemand via speciaal uitzendbureau op werkvisum naar Nederland en woont in die tijd bij mw thuis zodat mw thuis kan blijven wonen. Zij kennen haar taal wel, maar verder ook geen Nederlands of Engels. Ze verzorgen haar 24/7 Wij komen alleen voor de ADL, medicatie en monitoring eromheen.
Het is het ouderwetse praten met handen en voeten. Ik heb gemerkt dat veel collega's dit toch wel lastig vinden. Maar persoonlijk benader ik haar zoals ik dat bij elke dementerende wel doe. Op gevoel en aanraking. En dat werkt het beste. Ze glimlacht als ik binnenkom. Geeft lucht kusjes en houd mij graag vast als ik bij haar sta.
En ondanks het niet beheersen van de taal kan ik haar elke dag de zorg geven die ze nodig heeft.
Van de week kwam ik voor de eerste keer haar kleindochter tegen. Die wel goed Nederlands spreekt. Ze was paar dagen bij oma. Zij kon even als tolk fungeren.
Zij vertelde dat de mantelzorger aangaf dat mw als ik binnenkom altijd enorm opgewekt is, nooit tegenstribbelt en compleet ontspannen is. Mw geeft in haar woorden bij kleindochter aan dat ze zo dankbaar is met mij, dat ze mij zo leuk en gezellig vind. En dat terwijl we eigenlijk nooit een woord spreken!!
Het was voor mij echt een super mooi en een intiem momentje om echt eventjes de mogelijkheid te hebben toch te horen en te begrijpen wat ze zegt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten