Ander cultuur, andere taal

Ik kom het veel tegen in de wijk. Mensen met andere culturen of gewoontes. Ik hou er van! 
Niks fijner dat een kijken nemen in een andere keuken. Ik vind het altijd extreem leerzaam. Je leert andere gebruiken kennen. Ook zeker gebruiken waar je zelf wat van kan opsteken. 

In mijn wijk heb ik een cliënt die ooit naar Nederland is verhuisd. Door haar dementie is ze haar kleine beetje Nederlandse taal wat ze beschikte verloren. Nu spreekt ze alleen nog haar moedertaal. Ook Engels kent zij niet. Dit werd vroeger niet zo geleerd als wij tegenwoordig.

Uit haar geboorteland komt om de zoveel maanden iemand via speciaal uitzendbureau op werkvisum naar Nederland en woont in die tijd bij mw thuis zodat mw thuis kan blijven wonen. Zij kennen haar taal wel, maar verder ook geen Nederlands of Engels. Ze verzorgen haar 24/7 Wij komen alleen voor de ADL, medicatie en monitoring eromheen. 

Het is het ouderwetse praten met handen en voeten. Ik heb gemerkt dat veel collega's dit toch wel lastig vinden. Maar persoonlijk benader ik haar zoals ik dat bij elke dementerende wel doe. Op gevoel en aanraking. En dat werkt het beste. Ze glimlacht als ik binnenkom. Geeft lucht kusjes en houd mij graag vast als ik bij haar sta. 

En ondanks het niet beheersen van de taal kan ik haar elke dag de zorg geven die ze nodig heeft. 
Van de week kwam ik voor de eerste keer haar kleindochter tegen. Die wel goed Nederlands spreekt. Ze was paar dagen bij oma. Zij kon even als tolk fungeren. 
Zij vertelde dat de mantelzorger aangaf dat mw als ik binnenkom altijd enorm opgewekt is, nooit tegenstribbelt en compleet ontspannen is. Mw geeft in haar woorden bij kleindochter aan dat ze zo dankbaar is met mij, dat ze mij zo leuk en gezellig vind. En dat terwijl we eigenlijk nooit een woord spreken!! 

Het was voor mij echt een super mooi en  een intiem momentje om echt eventjes de mogelijkheid te hebben toch te horen en te begrijpen wat ze zegt! 

Wie maakt de keuze?

 Wie maakt de keuze?

Iets wat ik mij wel vaker afvraag op mijn werk. Tegenwoordig zijn er zoveel disciplines. Fysiotherapie,logotherapie, diëtist, ergotherapie en ga zo maar door. Allemaal mensen die een studie genuttigd hebben en verstand hebben van hun expertise.

Over het algemeen heb ik daar geen moeite mee. Ik werk samen met deze mensen aan het welzijn van mijn cliënt. Zodat mijn cliënt zo goed en wel van zijn leven mag en kan genieten ondanks de beperkingen die het leven hem/haar toe gooit. 

Maar is dat ook echt zo? Werken wij altijd wel naar het welzijn en het willen en weten van onze cliënt? Of werken wij ook geregeld uit onze eigen kunnen en proberen wij ons uiterste eruit te halen voor een ander ?

Ik trof een cliënt laatst die hetzelfde probleem had. Ik kom vaker bij deze man. Met toch wel een bijzondere achtergrond. Dhr heeft als kind veel maagbloedingen gehad en in die tijd hebben ze zijn maag omhoog gegooid als slokdarm. Best knap voor die tijd maar Dhr heeft zijn hele leven last gehouden van zijn maag/darm stelsel. Dhr is hier nuchter over. Ze hadden nooit verwacht dat Dhr volwassen zou worden. Laat staan hoog bejaard!! 

Laatste tijd heeft Dhr vaker klachten. Misselijk buikpijn.  Ondanks eten wat hem goed blijft smaken en de bijvoeding blijft Dhr afvallen. De diëtist heeft Dhr gewaarschuwd dat als het zo door gaat dat Dhr een sonde moet. En dat met de vraag of Dhr darmstelsel met zijn aanpassingen dat eigenlijk wel aan kan. 

Maar ondanks alle vragen wel of niet. Kwam Dhr met vragen bij mij. Want Dhr twijfelt heel erg of dat allemaal wel kan. En eten smaakt hem goed maar nog valt hij af. Wie zegt dat zijn lichaam niet gewoon op is ?

Toen vroeg ik Dhr die ene vraag die mij dan altijd zo sterk na staat: "Maar wat wil u zelf?" Dhr reageerde direct : " van mij hoeft het allemaal niet zo al dat gehannes. Ik voel me nog goed en prima. En zodra ik dat niet meer doe is dat ook prima. Ik heb een mooie en veel langer leven gehad dan gepland. Het is goed zo" 

Ik vraag mij oprecht af hoe vaak deze vraag nou daadwerkelijk gevraagd word aan mensen. Want hoe goed wij ons werk ook doen. Het is toch HUN keuze ?