Het is vakantie tijd. Een periode die toch vaak voor veel spanningen zorgt binnen de verzorging.
Ik heb zelf net 2 heerlijke weken vakantie gehad. We zijn met zijn 3 naar het Zuid Limburgse Gulpen geweest en hebben ons daar echt heerlijk vermaakt.
Eigenlijk moet ik dinsdag pas beginnen maar gezien de druk weer hoog is begin ik morgen al. Het maakt mij persoonlijk zelf niet zo heel veel uit. Ik merk dat er veel geroepen word hoe zwaar we het allemaal hebben in de zorg, en we zo weinig personeel we hebben.
Laat ik voorop stellen dat wij zeker niet de enige zijn die weinig personeel hebben. Kijk naar Schiphol, de bouw die soms stil ligt, lange rijen bij marketingbedrijven, scholen zonder juf/meester, kinderdagverblijven die noodgedwongen soms zelfs dicht moeten.
Het is een landelijk probleem.
Toegegeven bij ons is het al een langer durend probleem. Maar! Want ik heb een maar. Als ik collega's vraag wat ze vinden zal een ieder zeggen dat ze graag 1 of 2 collega's erbij willen. Maar we gunnen elkaar ook zoveel als iemand besluit ergens anders zijn vleugels te laten zwieren.
En dat is nou precies wat ik zo mooi vind van mijn vak en mijn collega's. Die gun factor. Het is onze grootste trots en soms ook wel onze grootste valkuil. Maar het is zeker wat ons overeind houd, Onze passie en liefde voor het vak en elkaar! En de voldoening die wij er voor krijgen.
Ik ga met plezier morgen weer langs mijn cliënten en hoor graag wat zij de afgelopen 2 weken hebben uitgespookt. En ondanks dat ik extra moet bij springen morgen en we langere routes hebben omdat we nou eenmaal nu even wat strakker zitten, is de kracht en vermogen die de meeste mensen in de zorg hebben fantastisch mooi om te zien!
Dus vandaag nog een dagje even bijkomen en genieten en morgen gaan we met een frisse blik weer de wijk in!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten